Hiç Kimse Anlamadı

1. Verse :Merhaba kadın bak ben senin yokluğunla uyandım..Kalktım; yürüdüm ve kağıtlara abandım..Bir şeylerse anlattım; zaten kimse anlamadı..Sen benim için çekilmiş bir fazla kahırdın!Yürüdüm öylece; zaten kimse konuşmadı..Düşünceler sarardı ve bazen hiç solmadı!Sorduğum sorular; istediğim cevap olmadı..Ben anlattım hep de hiç kimse anlamadı!Merhaba metropol köpeği sen paraya hayransınAğlamaklı sesim yine caddelerde yankılanırFotoğraflar çekiir ve sonra da yakılır..Zaten tüm güzel anılar; mutsuzlukla anılır!Neyi yaşamak istemezsen; zaten onu yaşarsın..Bazen kendi mezarını düşünmeden kazarsın.Bu bir yarıştı sen beni kazandın!İstemeden de olsa beni kuyulara attın..2. Verse :Ölümüm oldun kadın defalarca atladımBu boş duvarlarla dost olmaya başladım..Düşünmek zor gelir, görmek istediğim değil..Göremediğim her günde kayboldu benliğim..Aynalarla kardeş olduk; onlar beni dinledi..Bir deniz kenarında; fotoğrafını izledim..Böyle mi olmalıydı; gecenin mavisi..Eşlik etti uykularıma kayboldu gölgem!Uykularımdan git artık rüyalarım kabus..Oldu.. Bense her gece çığlığa boğuldum!Bir bank üzerinde kendimi avuttum..En büyük darbeyi sol yanımdan vurdun!Bir çığlığım var; duysa burada taşlar çatlar..Gecenin 3'ü ve adını saatler adını sayıklar..Mutluluğunun resmini görmek zor gelir..Ölümüm elinden olsun; al git nefesimi!