Kendimizden Bahsedelim Mi? 2 (Ft. Hamza Yetik)

Serin:Sahi,senin düşlerin vardır…Söylesene…Görmediğin rüyanın düşünü kurar mısın?İsimsiz bi gözyaşı düşün…Ben sokak çocuğuyum,beni düşünmeBeni düşünme…Kimsesizdim anlayacağın tek başıma çaresizO yaşlarda kollarımda babam ve ben sessizdikVurulmuştu,bedeni kollarımda çok soğuktuŞimdiden ben özlemiştim çocuktum lanDuyguluydum,unuttuğum duygular ve çaresizlikKaldırımları yastık yapar öğrendikIslahevlerinde öksüz,yetimhanede yetim derlerKüçük yaşlarımda tanıdım hepsinin de kaderi benleSoğukların ayak sesiyle benim neslim güçlenirdiHerkes evine döndüğünde sessizliği dinlerdimİlk vurulduğumda 16'ydı yaşım çok erkendiBen direndim ellerimde kanlar var yerdeydimİlk tebessümdü kadere güldüğüm zamanHastanede köpek gibi ağırlandımAğlamak değildi çare yeniden doğmalıydımSokaklarda isim yapıp biraz para da kazandımBahset Serin her taşın derinlerinde kalkmalıydınAğıt yakın kahramanlar ağlıyordu benim sanımBir canavar yarattınız katilleri güçlü sanınSokaklarda bıraktınız duygularımı kader sanıpYine de kör bakın bugün de kaderi ben sanınBirgün de sizler ağlayın lan haydi duygulanınGözlerimde kalan yaşlar karanlıkların aşığıydıBen kazandım isyanların ortasında adam sanınHamza Yetik:Ben ağlamam,alerjim var sadeceİnsanlara,ve onların kahpe yalanlarınaAyakta kalmayı öğrendim tam 12 yaşımdaBen arada kalmıştım dayım babama silah tuttuğundaHiçbirşey düzelmezmiş nefretinle kustuğundaÜrkek ayaklarım bitkin bak hayatın uçurumundaAnlamıştım insanlar fazlasıyla tehlikeliEn yakın dostum silah çekti ben namlunun ucundaydımAdam saydım,gülen her surata aldandım yanıldımPsikolojim kayıp,okul donuk,madden zarardaydımBataklıkta tek umudum sevgilim yanımdaydıTerkedildim,yıprandım hastanede sabahladımAynı günün gecesi bi erkekle dudak dudağaydıBir gün sonra yakın dostum vefat etti bu rüyaydıRüya değil,bu hayatın ta kendisi dostumBir tek Allah'ım var bundan secdelere koştumTek başıma ayaktayım,tek kalarak güçlendimEktiğimi biçmekti aslında tek derdimÖnceden yaşım küçüktü her olayda teklerdimSabrın sonu selamet diyerek ışık beklerdimBeklediğim o umut ışığını bana rap verdiKalemim dostum oldu ve sayfalarca dertleştimHüzün biçtim hergün,toprağıma dert ektimDertlere göğüs gererken ben daima tektimÇünkü el uzattıklarım kolumu kopardılarSabır pansuman yaptı ben de kolumu diktimNe ilktim,ne de son hayat geçici bir oyunÖlüme doğru rotam belki yaklaşırken sonumBence ne Serinde ne de bende yok bi sorunYalanlarla dolu hayatta iki ufak doğruyuzGözlerimde yok umutlarÇalıp aldı bu kirli sokaklarHerşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksaBeni gören der zaten Hamza biraz hastaGözlerimde yok umutlarÇalıp aldı bu kirli sokaklarHerşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksaBeni gören der zaten Hamza biraz hastaNiye benim yüzüm hiç gülmedi?Neden güzel günleri görmedim?Gücüm tükendi,Gücüm tükendiGücüm tükendi…