Depresyon Gecesi

Saat 1:Ruh hastaları hariç herkes uykudadır,Günlük ziyaretine gelir bütün saçma duyguların.Pencereden bak;ne kadar masum şu andaMahallenin kavgalarla sulanan pis kuytuları.Kimse yok karanlıgında etraf dört duvar asılırYüzün,ya intihar ya mutsuzluk bul arasını.Son yarım saattir elindeki telefonun nedeni;Eski sevgilinin bilmedigin numarasıdır.Saat 2:Senaryolarının sonunda hep mezar,Hayata tutunmaya çalış kanayan yaranı raple sar.Bi kaç satır sonra sinir krizi geçirip hemen mutfaga koşVe avcunda bikaç tane depresan.Bozulur dengen tehlikense hayati pek,Mutlu sayılmazsın abim hayat çekti baya dibe.Ve tekrar aynı halisünasyon durma sıkıca sarılDogmayacak çocuklarının hayaline.Saat 3:Bagır fakat kimse olmaz duyan ıssızBi yer karanlık bi ev var gidip dayanırsınKapıya,fakat açan yok bu kabustanYerde yarı baygın halde uzanırken uyanırsın.Belki de bu acı senin sen olmanı saglıyodurSende umutlarını sahte insanlara baglıyodun,İçten içe bagrıyosun (Kendine gel aptal herif)Hiçbir şey yokken aklında ne sikime aglıyosun ?Saat 4:Ufaktan tükenmekte gücün,Şimdi çocuklugunu düşün herşey düzelmekte bücür.Tekrar ayaklanıp koltuguna otur unutma:İnsanoglu uçarken de,düşerken de küçük.Artık kabullendim benimseyip yenilmeyiÇünkü;hayallerim dahi çalındı bak benim degil.Şimdi etrafa bak sonra anla aptal herifDünyanın en büyük yalanı ;sonsuza dek seninleyim.Saat 5:Aman sakın aglama zombi gül hepToparlanma zamanı bak geçirsende zor bi süreç.Gözlerine yavaşça hücum ederken uyku dogarDagların ardından yine biraz cılız mor bi güneş.Kimsenin aslında ihtiyacı yok lan melege falanBi şairsin onca mısra yaz fakat son heceye bakar,İnsanlar,sabah ezanı okununca huzuru bulBırakma,yani bi sonraki geceye kadar.