Huzur

Derdi yok sandığımın dün üstünü örttüm toprakla, İnsanların dürüstlüğü ölmüş..Rüzgar nereye savurursa, külüstürüm yönsüz,Dost dedikleriminde brütüslüğünü gördüm-Kazanmaktan mahrum ve kaybetmeye meyilliOlmaktan yoruldunda, hangi insan böyle değil ki ?Tüm derdi unutturacak bom boş bi geyik mi ?Sanmam.. Hayal ettiklerimiz var, gelinlikli..-İlk edebi cümlemde, kalemi bi sihir sandımBi boka yaramıyomuş, yazanı hep zihin sandımTutuklu kaldığımda kendi içimde,Beynimin duvarlarına tırnakla şiir yazdım-Geçmiş unutulmakta, yok artık o netlikAma her saniye kafamda eskimeyen o replikİlkokulda ağaçları sevelim şiiri yazan ben, Derdimi anlatırken kaç orman yok ettim-Anlamsız her eski dizem güldürdü inceden veKızdırdı.. Yücelmem ya bunu gizlememle..'Takma ya' psikologlarını dinlemekten bıkıpOkulu asıp kulaklıkla yürümüştüm ilçelerce-Kuru simitle ayran içmek ziyafet bi kamıştanKendi halinde biri için basit ortama karışmakSanırım lise hayatımın en büyük vukuatı,Hiç sarılamadığım bi kızla uzaktan bakışmak-Birisi üzdü, moda oldu ve devam edildiSon içten tebessümümde yaşım tek haneliydiBitmeyen, inancınla sevgimin rekabetiydiBenle olmasa da olur isteğim selametiydi-Onun koca dünyasına gereksiz bi detay oldumUmrundan kovulalı acaba kaç ay olduSaymak zor geldi 12'den sonraYazmak alışkanlık oldu 12'den sonra-Gözyaşlarımın elmacıklarımda kuruyuşuSükût ekseriyken, birden sesinin duyuluşuGerçek sandım, ah şu paranoyalarımSabah etmek isterken kaleme sarılıp uyumuşum-Fikirlerim üzerinde dikta olmak isteyenlerVe zor topladığım moralime pisleyenlerBi yerde kesmeliyim sonu gelmez satırlarıVe dost ambalajlıların bitmez hatırları