Katedra sw. Piotra w Beauvais

Z głębi średniowiecznych mroków Wyrwie ludy światłość dnia Murowany rośnie cokół I sklepienie pełne gwiazd Gnie się murów gruba wstęga Radość głoście wszystkim wkrąg Oto wstaje nam potęga Owoc pracy ludzkich rąk Niech pnie się w górę łuk katedry Aż ponad czubki rosłych drzew Niech pnie się w górę łuk katedry W niebo popłynie śpiew Niech pnie się w górę łuk katedry Aż ponad chmury rośnie nam Niech pnie się w górę łuk katedry Nieba dosięgnie bram Póki jeszcze słowa w księgach Nie zagaśnie myśli blask Wstanie z gruzów znów potęga Jak po nocy nowy brzask Chociaż krucha życia przędza Strawi ciała czasu pleśń Te kamienie wołać będą Niosąc wiekom dumną pieśń Niech pnie się w górę łuk katedry Aż ponad czubki rosłych drzew Niech pnie się w górę łuk katedry W niebo popłynie śpiew Niech pnie się w górę łuk katedry Aż ponad chmury rośnie nam Niech pnie się w górę łuk katedry Nieba dosięgnie bram