Ervahı Ezelde Evvelki Safta

Ervah-ı ezelde evvelki safta Elestü hitabında Bela dedim Koyma beni anasırda hilafta (galatta) Canım cemaline mübtela dedim Ruhlar aşk meyinden oldu mestane Kimi küfre daldı kimi imane Saf be saf olarak durduk divan'e Münkirler la dedi ben illa dedim Vakta ki kün emri zuhura geldi Eşya ve mahlukat hep zahir oldu Çün ervah kendini bir yerde buldu İman ve ikrarı ben sana dedim Dertli bu hikmetten irşad olmadı Sensiz manşer yeri küşad olmadı Çok nebiye vardım imdad olmadı Şefaat kanısın Mustafa dedim