Zaman (Ft. Şeyda Yavuz)

Korkuyordum küçüklüğümde güçlüydüm sayende sorgusuzca çevremde yaralı küçük bedenimde artık özlüyorum mazideki mutlu anıları sen ben ve kurmuş olduğumuz yarını. Kulaklarımda çınlıyor tuttuğum tüm dilekler hayat adil olmadıkça gözlerimden akar ter çaresiz bir çocukluktan gelen anonim ezgiler teselli yok! elvedayla geçmiyor hiç saatler Kendimi değil bana yakın olanı düşünürdüm hep umutla hayal ettim hep bir anda silindim belki doğru olan buydu gerçeklerle yüzleşmek dost düşman ayrımını yaşayarak öğrenmek. Dostumun asıl yüzünü yakaladım ve anladım dünyanın yalan kuralı oynatılan bu kumarla soyutluyorum kendimi hiç anlamıyorum sizleri hep bir çıkar uğruna sattığın o gençliği. Zaman durmayan bi'evren, Dünya, uykusunda bu rüya. Yarını düşünmedin ki sana ait bedende, Bir hiç uğruna harcadığın bu ömrü geri ver bana. Herkesin bir tarzı vardır kurmuş olduğu hayali, Çekmecesinde kaybolan kör bir anıymış gibi yok olup giderdi evet yıpratırdı geleceği oysa çok basittir bir dileğin sade isteği. Artık tek isteğim yaşamımı yerine koymak 'rahatla' geride kalan anılarıma elveda kim bilir yaptıklarımın farkına hiç varamadım Söz verip de yok olmak evet yani sen gibi. Gördüğüm bir yıldız kadar uzak sanki hayalim istiyordum çabalıyorum daha da uzağa gidiyorum, Karanlıktan minik bir ışığa bakar gibi bakıyorum geleceğim düşünürken geçmişimi de siliyorum. İşte bu sessizlik resmen kulaklarımı sağır ediyor her saniyem çalınmış gibi bedenimi de yok ediyor. Günlerim koparılan bir takvim yaprağı gibiydi belki ilk bu belki son, son bir damla elveda.