Kumpas

Nakarat: Sor sor sorun çok Düşün bir kere umut yook Ama baaktırmazlar Kuranlar kumpaslar Verse 1: Yalnız olmak için bile fazla kalabalıktı beynim Bazen düşünceler katil buna hayal gücün dahil. Bir başarı elde ettim benim kadar fani Dünya hüzünlere boğar seni ölüm kadar ani. Kanat çırptık özgürlüğe bir tüfekti mani Bir silsile yaşam karmaşıklık seven olur dahi Her gören olmaz kahin ya da bilmeyenler cahil Hiçbir kelime edemeyecek yalnız bir insanı tarif Reddediyor kalbim tüm dayatılanları Somut gerçeklikte soyut duygu yaratır anlamı Komut kadar net törpülerler kafa tutanları Zihnin açık ağzın onlara göre kapalı kalmalı Tanrı yanındadır her saniye yaratılanların Dertleri özgürlük olur hücreye kapatılanların Pür yokluktan bir hücre dahi yaratamazsınız Yenilgi başverince geriye sade dogmalar kalır. Nakarat: Sor sor sorun çok Düşün bir kere umut yook Ama baaktırmazlar Kuranlar kumpaslar Verse 2: Dediler anlatamazsın sanki sen anlam ararsın Tarlamı ben güzel ektim her dönem de kargalar arsız Bir korkuluk misali dikilmişim ölmeye razı Kaybedecek bişeyin kalmayınca hakkı anarsın Adaletin bittiği an hak arar hırsız O an en pak aydınlık olsanız kararırsınız Yanlışı doğru yaptı tüm para hırsınız Bir gün kasayı tetikle kapatırsınız. Bir alien gibi düştü bir gün düşün rahmine Saldırıldı farklıya çok iyiyse bile Kır bütün ön yargını ve sapla kalbine. Ölmediğin her saniye dirilmedin de. Sekizde 10 kusur senin bilir kişi kim? En eylüllük zamanımı yaptınız ekim Yok rapin sana ihtiyacı köşene çekil En sertinizle gelseniz de saplarız çekiç. Nakarat: Sor sor sorun çok Düşün bir kere umut yook Ama baaktırmazlar Kuranlar kumpaslar