Beyaz Bir Kurdele

Durup düşündüm önce sayfalarca yazmak ekerdi derdime kırıştırıp atılmış sözler vardır derdime sıkıldım artık ağır gelir bu yük omuzlarımda dünya yakın bir külfet bir yol buldum doğru cehenneme hissedilmiş her bir his yakın gelir bu kalbe solmadan kulaklarımda bir ses kaybolurdu sual sormadan yıkılmış onca sayfa terk ederken hayat yolunda kaçıp gidende bendim iz bırakmadan satırlarım soğurdu benden zorla yazdım kelimeleri satılmış kalabalıklarda debelenirdim ileri geri yok yanımda kalmasın iyi gün dostu istemem dünde vardı bolca hala sayamadığım gidenleri çıkar için yanaşma hayrım yok ki kendime bile yuvarlanır giderdim anca hayrım değmez şerrime hayatı yakala kollarından sor bakalım derdi ne cevap alırsan şayet hazır ellerimde beyaz bir kurdele artık tek tek karanlık odam yine tek dedim tekken sen yokken varlığında benim hislerim boğuldu yine ellerim semada artık dinlemem senin ninnini çok değil bu hayat bana yakışıp pek bir girdap sevemedim uzaktı ellerin