Dök Yüzünü (Ft. Kadir Demir)

Bizzat senin ellerinden bu zehri içtiğim gün, Yemin ki sende aklım.Ve hatta bildiğim tüm Doğrularımın yerlerini korkularıma bıraktım ve Dönüp de bir baktım da ölümden de uzaktın bana. Mutlu günler eskilerde kaldı şimdi zifiri karanlık, Bu mağlubiyeti kabullendim artık. Kelimelerle beslenen biçare,bir adam yarattım, O adam saçlarını poyrazlara tarattı. Bilirim haberi yok,hayatında bir yeri yok Adına yazılan onca şiirin gözünde değeri yok, Vaziyetten memnun isen,ne mümkün?Oluru yok, Sen bir avele aşk diye dur!Eminim ki onuru yok. Zaman kadar çabuk gidişin,ölüm kadar zamansız Ve zamanın açtığı o yaralardan farksız. Tüm yaralar günü gelince kapansa da iz bırakır, O izler hep benimle,hep bir şeyler hatırlatır. Bekle beni mutluluğa ulaşamadım henüz Ruhumdaki mısraları kağıtlara döken güzü Tebessümü, gittiğinde kanattığı yüzüm Zavallı ben yokluğuna sense bana küstün Her insan bir alem ve bu kainatın seyri Mecalimin son demine sevindiren zehri Bugün içtim inan bana aklım sana hapis Olmayışın dahi lütuf yaptığıma baksana bi Ve her kime gözüm değse bir ihanet hissi Boşversene müzik neymiş ben hayattan bezdim Nereye gitsem misafirdim çok şehiri gezdim Fakat yollarımın nihayeti çıkmazı da sendin Karanlığına meydan oku artık aç gözünü Ben ömrümü adasam da doyuramadım aç gözünü Satırların noktasına sen yazanı gördüğün gün Ar edip de güldüğüne dök yüzünü Vazgeçmenin arafında bıraktığın adam bugün Unutulmuş şarkıların arasında Sevilmemek sorun değil tarafından aslında Devam eder yarım kalan hayatına, şarkılara.