Aşk Bu İşte

Sen başka şehirde, ben başka şehirde Senin gözlerinde yanan ışık, benim gözlerimde Senin kalbinde büyüyen aşk, benim kalbimde Kalbimde yaşayan bir kadın var, benim özelim Gözlerindeki renk gök mavisi, yüzü var peygamber çiçeğinden güzel Kimse görmedi benden başka, ruh güzelliğini, benim özelim Bazen öfkeyle kalkar, bana kızar ama, zararı kendine özel Kendi yapar kendi üzülür, çiğdem gibi süzülür Sonra yaslar başını göğsüme, ağlar, özür diler Kimse onu sevmez, sevemez Kimse benim kadar onu tanımaz Bazen uzaya gider, yıldızları izler Gökyüzüne merdiven kurup güneşe tutunmak ister Yıldızlarla birlikte koşmak ister Bazen göz boyasıyla gökyüzünü boyamak ister Bu kahrolası dünya deli etti onu Bu kahrolası dünya savurdu başka şehirlere onu Aşkın sabahında doğan güneş bile yok saydı onu Yolu karanlık, yolu dikenli, kalbinde öyle elmas var ki eşi benzeri yok Onun öyle hayali var ki, benzer bir hayal kuran yok Ama onu seven hiç yok Ama onu seven hiç yok bu şehirde Şimdi o şehirden şehre gidiyor, rüzgara kanat açmış, kimse dur demiyor Kimse dur diyemiyor, o yıldızların altın saçlarına tutunmuş gidiyor Sonsuzda o Sonsuzun sonsuzunda güneş arıyor Yıldızlardan yıldızlara yol yapmış yürüyor Uzayda o Yürüyor…Yürüyor…Aşk güneşine tutunmuş gidiyor Kimse ona dur demiyor Aşk bu işte Aşk bu işte