891

Sekiz,dokuz ve bir Karardı kadrajın donuk metrajlı menzili Ve mum,soğuk ve his Paslı süngülerden miras kalır tuhaf derim,yakışmayan toprağın bağrına Yine de kamuflajımdan sarkan aidiyet kolyesi, Bu tılsımın utancı yerine ölümü giyindirir ve kaybolur, Artık gölgesizdir gölgesi. Sebepsiz ve nedensiz Bu teslimiyet kanımı donduran soluk resim,sahaflarında hatıraların Ta ki boynumdan aşağı sarkan ejderha ölene dek Yoksa zayiatsın yahut kahraman Nasılsa pek önemi yok silik isimler Nasılsa çürüksün veyahut martaval Civarlarında kararmış karargahların Tahammül etmek ne mümkün ne mümkün değil Bir fırsat zuhur bulsa dahi kurtuluş ihtimal derim Ölmek zor,fakat yaşamak hiç kolay değil tuzaklarında insan etini bekleyen sırtlanların Biraz daha kan verin Bilmem kaçıncı memleketin başkanları Biraz daha kan verin ki şansa kalmasın işi içinde boğulanların Düşsem de yerde kalksam da yerde Ölsem de düşer kovan dönsem de Muhakkak bulunacak kayıp kentim Kuşkularla eriyecektir nöronlarım gülsem de. Tahminen kaybedildi taarruzum Tutuklu mevziler,ucube siren sesine mukabil Yitirdim son umûdu dönen çarkın kisvesinde Bunca rezilliği tek kalemde unutanların. Farkındayım,şecaat arz edemem Bu kadar saçmalığın içinde sanırım bir tek ben ayaktayım. Ölüm kuyruğunda cüzzamlı cümleler kur bir yerde kangrenle yoğrulur soğuk kokum. Makineler,en aciz korkunun yan etkisi Tek tutam cesaretle kork yıkılır tüm dehlizin Başını kaldırmadan düşer sancağın Olsun demek kalır,olsun. Nasılsa çoksun. Dokuz ve beş kombinasyonuyla mumyalar sokakta, Islık çalar duymayan adamlar. O kadar da değil,bu kadar tevafukla ancak aptallar yaşar, Tutmuyor yalanlar.