Ketum

Uzak krematoryumun en kuytu bölgesi Ceket cebimde dört mevsim öncesi Gökten asalet düşerse bil ki yarımdır Tadını kaçıran martılar saatin kum haznesi Sakız kıvamı karakterine yakışır ölmesi En ücra kıyısında tek gömülmesi Düzenli düzensiz sancı biriktir yastığa Yarım akılla ölme kurtuluşuna mani olmasın Verse Her yenilgi aynı ilki hariç tekdüze Düşerken gölgemin bileşkesine karşı ladesim Bu sokak ve dahası eriyorken yer küre Adını unuttuğum caddeler kadim mukaddesim Unutma bastığın kıta felaket çemberi İçine düşen kafamı kurtarmak mı imkansız derim Hınca hınç insan dolmuş caddenin başında Bittabi uzak kokan kokundan irkilip derim Tuhaf kokun paslı bir oyuk Payıma düşen kabuk tastamam ne eksik ne fazla Karınca mabedim dolapta yapışkanlar Usulca konuşanlar unutulmuş plüton lar Onlar işte orada daha garip yanıyla hayatım Derme çatma bayağıdır Yani ez cümle demliğim tam tadında bırakılırsa Bana asla şarkılar ile gelmeyin Nakarat Bu karadelik açılır mı bilmem ancak Bir çare beklemek sıkıntının yan etkisi Yine de midemde tambora dan haberler Uzaktan görenler görürler ölürler Verse Planı yapılı hafta sonları Matem tutar on senedir giymediğim kramponlarım İçimi karartır nedense sesimin yüksek tonları Kışta geldi uzun gelen kazak kolları Tıynetine tükürdüğümün bayırları Doğar koynumda güneş başımda lav kovları Hakkım olanı aldım soran olursa şayet Bir gün öleceğim muhakkak beni böyle hatırlayın Nakarat X2 Bu karadelik açılır mı bilmem ancak Bir çare beklemek sıkıntının yan etkisi Yine de midemde tambora dan haberler Uzaktan görenler görürler ölürler