Gelen Olmadı

Çoğul değil, tekil Bu yolda görünen tekim Ekim ayazını çekip üşürüm, içime dertsin… Asimile edemedim kalbimi bedenime Tasasını çekerim ben, halbuki sendin… Failim, şahidim, sahibi kalbimin Hepsini geçtim, güvendiğim eldin Bir sevdiğim yok aslen, Tanrı şahit Bir gülünce, dünyaya kalıcı tahrip Tutamadım dilimi Yutamadım tükürüp Kusamadım her şeyi sonradan düşünüp Yaşamadım say seni Aşamadım kendimi Baş edemem, üzgünüm, gözümde dağ gibi uzuyor yollar Susuyor herkes, bitiyor her şey Kalmadı güne dünden hiç bir renk Yine de 'son” değil Bana bir söz verin; bu sefer ölmedim… BANA SON KEZ BAK BU KEZ SANA SÖZ BU SON NEFES YİNE YALNIZ, YOK BİR SES SANA AĞLADIM YİNE GELEN OLMADI… Elimde yok bir neden ve ben delil peşinde Bulut, yoğun karda küs kadın kadar soğuk Tenim kuru, yolumda sis Sert kavisle bağlanan bu tek bir çizgi dengesiz GELEN OLMADI… Yolumda kurt ve sen; yoğun çakal Canım da bezmek üzere, n'olur benimle kal Bir anda beliren tonla silüet gülerken sevgisiz Gelin dedim ama hiç; GELEN OLMADI…