Vise Til Våren

Når vibå e komen, og vårsolå blør - over havet – ved bligredagsleitet; då ungdommen vaknar – og barndommen dør; og rett mange dei ynskjer – og veit det. Ein held om ei ung og ei jentemjuk hand; når han går heim frå helgenattsdansen. Og guten ho leier er heit som ein brann, men han fryse – i solrenningsglansen. Og ingen veit heilt kvar dei gjere seg av, for dei fotlette fara i snøen, vert vaska av regn som sig inn i fra hav - og snart skine det grønt over bøen. Hald i handa mi du. Hald meg tett innte deg. Hald meg slik at eg kjenne eg leve! Det kveldest så – etter ein vårvarme dag, og foreldra spøre – og ber enn.