Kahve Nevresimler

Keyiflenir, güneşli bir pazar günü evindedir Teker teker kaydırır resimleri ilk gençliğe Ve sokakta akordeonda o eski şarkı çalar Düşünceler serilir o kahve nevresimlere İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi Bi' çay koyar, içinde bir karanfil eksik olmasın Sokak susar, kalır yine filmleriyle başbaşa Yankılanır salonunda kendi iç sesi bile Düşünceler serilir o kahve nevresimlere İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi