Ruhunu Kaybettiren Bir Aşk

Nakarat: Elime geçmez günahlar olmadan Savaşmaz hiç yavaş yavaş Ve ruhunu kaybettiren bir aşk Verse 1: Gerçek bir ayrılık, bunu başarmışız seninle Başka bahar mıyız yoksa rüzgar mıyız? Affet beni! Karanlığa girip inancım bitik. Fakat gel son bu günahım değil, elimdekileri Kaybedemedim ve artık geçti hevesim Umutlar benim unutulmaz umutlar gibi Sonsuza dokunmak, aşkına soyunmak gibi Umutlar benim unutulmaz umutlar gibi Sonsuza dokunmak, aşkına soyunmak gibi Nakarat: Elime geçmez günahlar olmadan Savaşmaz hiç yavaş yavaş Ve ruhunu kaybettiren bir aşk Rüzgar mıyız affet beni? Karanlığa girip İnancım bitik fakat gel son bu günahım değil Elimdekileri kaybedemedim ve artık geçti hevesim Elime geçmez günahlar olmadan Savaşmaz hiç yavaş yavaş Ve ruhunu kaybettiren bir aşk Rüzgar mıyız affet beni? Verse 2: Bir kadının saçlarından öğrenirsin lavantayı Bir kadın öğretir yine dudaklardan tat almayı Yaşanmışlık hayal dünyamı sakladı Karşı koymak istedikçe öğrenir insanlar ayıp Doğru değil belki üzülmem Ve dedem yarınlarımın etkisinde derdi küçükken, Bu günler, yorulduğum her gün hüzünlendim Fakat yalnız içilen bir kadeh derdi küçülten Nakarat: Elime geçmez günahlar olmadan Savaşmaz hiç yavaş yavaş Ve ruhunu kaybettiren bir aşk Rüzgar mıyız affet beni? Karanlığa girip İnancım bitik fakat gel son bu günahım değil Elimdekileri kaybedemedim ve artık geçti hevesim Elime geçmez günahlar olmadan Savaşmaz hiç yavaş yavaş Ve ruhunu kaybettiren bir aşk Rüzgar mıyız affet beni?