Yakamoz 4

Verse 1: Eski zamanlarda güzellikten geçilmezdi İzmir'in sokakları gençliğimi yedin sen ki Caddelerinde gezdiğim tek öğretmen tek arkadaş Tek dostum, senden giderim belki Gitsemde değişmem ki Öğrettiğin her bi duygu bugün kaleme resimlendi Hasreti öğrettin bana herkese güvenmicektim Ve senle yaşlanmaya yetmez nefesim belki Evet! Bende buna sinirlendim Bir insan sevdiğinde duygularını esirgermiş Acıyla, mutluluk, karışık hislerimizin ambiansı Hep gitmeni sağladı, sen yılda bir nitekim geldin Sen değil aslında kader bunu mecbur kılardı Bense susup her gün içime atardım da Mecnun görse Leyla'sını sevmekten utanır Ben sana Leyla ol demedim sen beni Mecnun bıraktın Nakarat: Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın? Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman Allah'ım bu artık bitsin yeter! Verse 2: İçimdeki sonsuzluğu açtığım tek insansın Bu sevda yıllardır içimde saklı Başka birine açamadığım kapılardan Geçmediğin her gün, çok fazla yaralandım Belkide son şarkı sana Bendeki değerin hep ayrı tamam Yaptığım iyilikler helal olsun, Hiç gözüm ar kamda kalmadı bir kere utandırmadın ki zaten Sadece güldüğünde tüm ayrılıklar yok olurdu Birazcık özlediğinde mesafeler yok olur bu Aşk değil kara sevdadır, kandırdık kendimizi Biz aslında beraber ölmek için yaratıldık Sorun sende, gösterdim sonuna kadar sevgimi Hatalısın biliyoruz fakat bu kader, değişiriz. Sorucaksın çok severken ayrılmama değdi mi? Ben boğazımın düğüm düğüm olmasına bileyliğim Çektiğim acılar bigün elbet biter sınandım Aşkta gurur varmış, ömrümüz yeter mi? Kalkıp bir daha sevmeye, fakat seni hep hatırlıycam Unutulmaz günler bıraktın Ayrılınca değil sevda,vazgeçince biter Küçüktün anlamadın, büyüdükçe hak verdin Senden sonra kalbe girmediler Eminim sende sevemedin, bi başkasıyla mutlu olmak zor Çok insandan, azını sev, fakat hiç birine güvenme Bir kez istisna, sevdim amma velakin üzdüler beni Lugatımdan hicaz ettim, kalp kırmak ihanettir. Şu gözlerin birine gülse, bu düpedüz cinayettir Çok elveda gördün İzmir sende, bizi mi hatırlıycan? Sahilinde bira kırsam, bu sevdamı duyar mısın ? Bir şehirden güzel olman, çok kolaydır sarıldıysan Söylesene Bir gülüşün, kaç şiiri utandırır? Nakarat: Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın? Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman Allah'ım bu artık bitsin yeter! Verse 3: Elimden bişey gelmez sen değiştin, Ne kadar çok sevseler bizim gibi güzel değildir. Özlenen o fotoğraflar, hangi biri günaha girdi? Yüzün kime gülüyorsa yüreğin ona aittir Bi ceza hükmü yemiş, temiz çocuk kalbim İntihara meyilli, bir çocuk kadar yokuş Ben tahliye bekler gibi hergünde seni beklerken Senin kalbin taş duvarlı koğuş kadar soğuk Müebbetten yargılandım, ilk bahar yıkıntısıydı Gözlerinde ki savcıdan, son kararım olumsuz Cinayetten yargılanman gerekirken suç üstlendim Sen benim ilk hayalim ve ilk hayal kırıklığımsın Çaresizim bir akşamda, kefensizde görürsün ki Pişmanlık fayda etmez, bi sevda söndürülmüş Beklentim yoktu fakat herşeyimiz güzelken Çekip gittin ya, sen utanmadan bensiz de ölürsün Nakarat: Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın? Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman Allah'ım bu artık bitsin yeter!