Kumbarada Birikenler

Eylül sonu ekim dedimi Sonbahar geldi gene tuttu elimi Uzun bi sessizlik sesi filmi Karadüzen bağlama bozlak mevsimi Üşümüş dilimi sıcak çay ısıtmış Rüzgar şarkı söylüyo adı ıslıkmış Ne güzel dimi hafif ve salınık Dertlerime yol verdim yok onlar artık Şimdi saat sekizi azcık geçiyo Kimi sevap kimi de haram içiyo Ben romeo değilim juliet arıyan Sen neye inanmak istersen ona inan Kısık göz kısık ses pazar günü Kerem ve meriç kardeşimle geçirdim dünü Bu yazımın günlüğü tüm kışlara Selam olsun kurşini kanatlı kuşlara Nakarat: Kumbarada biriken bozukluklar gibi Darmadağın yalnızken insan İki cümle kursam sonbaharda Sen sansanki geldi NİSAN Yatalak geçirdiğim 1 seneye Ekleyiver yazdığım tüm şarkıları Kalplerimiz ya kırık ya yaralı Ben anladım olayı yalnızlığa sarılıp Bir yerden tanıdık gelebilir sana Gölgen bile yok ışıklar kapandığında Konuşcak bişeyde kalmadıda sanki Her satırda özlem ve hasret saki Dolduruyo gırtlağıma kadar yine beni Düşünmüyom desemde düşünüyom seni Açtım gene bir paket tütünü yeni İçiyom ciğerime ciğerime seni Neyse ben hiç darılmadım ki sana Harbidende kavuşmadım ki sana Kader nasip böyleymiş be güzelim Tek bastonumlada ben güzelim Nakarat: Kumbarada biriken bozukluklar gibi Darmadağın yalnızken insan İki cümle kursam sonbaharda Sen sansanki geldi NİSAN