Çöz De Gel

Verse 1: Bam güm çat pat kağıt kalem ver Kalbim faça dolu sen kırıkları ver Hiç bi haber vermeden uçup giden Paçalı güvercin gibi yalnız sever O da ne diyon, nasıl anlatayım Tozlu ayakkabı tükürüp parlatılır Bozuksa şeklin elbet patlatılır Cam, pencere, laminant, çerçeve Girdi mi? kış eve kapıyı çalmadan Moda oldu hemşo retro kazak kaban Ağır sanayide taşeronu köpek yapan Filstinli çocuk gibi elimde var sapan Olur panik atak gece yolcusu Çünkü mahalleyi tanımayan komşusun Azıcık susun, su çukurda kaynıyo Bizim gibi bizi sevende var mı? Yok Nakarat: Bak bi kere olsun dene Kaç git kimsesizin bu ev Bazen mırıldanır kendi kendine Yanmanın içine, yanmadı çile Verse 2: Sen de bakayım içinden ne geçiyo Var üzüntüyü geçircek elbet bi yol Neyi, nasıl düşünürsen oraya doğru yol Ne zaman alışsam sana diyom bu son Kapı çalıyo zeminden aşşağaya İnsan eti ağır oluş taşşşa yat Elinde son kalanıda maçça bas Sen ilk terk edenide başşa yaz Çok bilmiyoz ama çok gördük Sevilmedik, sevdik çok kördük Şekil arabaların çoğuda tüplü Nette etini satan fotoşopta süslü Müslüm haberimiz yokla dertleştiren Öğretti kayan yıldızdan dileme dilek Nöbetçi eczaneyi arayıp giden Bazı yerde meyva değil aldığın çilek Nakarat: Bak bi kere olsun dene Kaç git kimsesizin bu ev Bazen mırıldanır kendi kendine Yanmanın içine, yanmadı çile