Mihrimar (Ft. Canfeza)

Yeşil: Bir sonbahar akşamıydı beni bırakıp gidşin Yıldızların gökyüzünden avuçlarıma inişi Senin için taşırım omuzlarımda güneşi Çünkü onu görünce yeşerecektir umutlarının yenisi Bir sabah ayazıyla sıyrıldım kaldırımdan Boğulmak üzere bırakıldım bir birikinti kıyısında Güneş fırçasıyla doğayı boyaya dursun Ben ölümü uyandıracağım asırlık uykusundan Seni beklerken parmaklarım buzullar oluşturdu Çözebilmek için defalarca avuçlarımı ovuşturdum Dikip yoluna gözlerimi yokluğunu hissedene dek Kim bilir kaç geceyi sensiz sabahlarla buluşturdum Artık eskisi gibi değil aynalarda suratım Sakallarımda boy göstermiş yılların kır atı Bu suretle bizi cennet ırmaklarında yıkarım inan Tonlarca günahla ben eğer geçebilirsem sıratı Bu benmiyim yoksa sen mi yalancısın nedir Gördüklerim yaşadıklarımızdan fazlasına mı mükelleftir Güncelleştirelim doğayı seninle yeniden cemre olup Ayın git gelinde boğulup yakamozunda dirilelim Bir nefes daha sigaramdan ciğerlerime damladı Ölüm dudaklarımda neden bu denli hamladın Bende hiç kalmadın ama yine de inan Her mısranın kalp atışı seninle canlanır Nakarat: Yeşil gökyüzünün mavi aynası Buradan göremiyorum orada ay nasıl ? Sen engellerime yürüdüğüm kol bastonumken Nasıl ayaklarım seninle beraber mutluluğa koşmasın ? Canfeza: İki çeşit insan ve iki çeşit aşk vardır Biri kalbini şişirir ama diğeri karnı Ondan fazla aklımıza geldiğinden, Daha çok seviyor olmamızdan yasaklamış aşkı Tanrı Seni öldüreni sana can verenden çok seversen Sana tavsiye yersiz,yine de seveceksin ne desem Benim içimdeki zararlı bir alışkanlıktan ibaret Ama sizinki daha çok benziyor geçici bir hevese Aşk sonsuzdur,peki ya insan,bizler ? Ebedi değilsek dünyada,niye çamurda dizler ? Niye önünde eğiliriz geçip gidecek olanın ? Aşkın cinsel organı olmaz,akıl yok mu sizde ? Eğer kanatların yoksa,ki dünyada olamaz O zaman aşkın varlığını dudaklarına dolama Kendi mutluluğumdan verip adam etmişken kalbimi 1 yıl önce çıkarttığım yere yeniden sokamam Sana sen diye başlayan bir afet daha,dinle Sensizlik iki güzel kelime arasında duran ünlem ! Eşdeğersin ömre,soğuk aşk gecelerinde, Sen,ayın ısısı,ruhuma sardığım battaniyem Özlemek,bir bakıma öğrenmektir bence Ölümü bana madem sen öğrettin,tetiği sen çek Sonunda ben ve sen iki ayrı şeftaliyiz Olgunlaşıp düştüğümüz noktada buluşacağız er geç Nakarat: Yeşil gökyüzünün mavi aynası Buradan göremiyorum orada ay nasıl ? Sen engellerime yürüdüğüm kol bastonumken Nasıl ayaklarım seninle beraber mutluluğa koşmasın ?