Gün Gelir

bu şehri seyrederim en yüksek ağacın tepesinden koşuşturan insanları birbirinin ardı sıra geçer gider kahkahalar hüzün kaplar dört yanını akar gider alın teri yüzündeki çizgilerden belkide daha başka bir tende derin sessizce yaşanır hayat gün gelir devran döner yalnızlık örer ağlarını ağlarım ağlatır bu şehrin geceleri dilimdeki heceleri yüreğime kazınmış yüzündeki çizgileri gölgeler bile sıkılmış gün geçmez aylar geçmez sen onu terketsen de bu şehir seni terketmez belkide daha başka bir tende derin sessizce yaşanır hayat gün gelir devran döner yalnızlık örer ağlarını ağlarım ağlatır