İz 2 (Ft. Haylaz & Azap HG)

Yılmaztürk: İlk kez aşık olmak ömrümün felaketiydi Bu uyku problemimi yaratıyor beraberinde Şüpheye düşüyor insan kimi zaman cesaretinden Mantıksız sayılmaz mı yalan için feda edilmem? Varsa cesaretin kalbini feda et Artık hiç biri yok, huzura veda et Saçımı beyazlatıyo verdiğim metanet Bu yazdığım satırlar ben gibi olana ithafen Zamana bırakıyorsan yıpratıyor zaman Ben en büyük kazıkları gördüm zihnimde zarar En büyük darbem sevdiğim kadından geldi, babamdan Dik durmak zorundaydım, çok şükür ki anam var Şükür ki anam var, ben insanların yüzüne kandıkça çekti Uzak tuttu yaramdan. Zamanında sevmiştin sende öyle mi? Abartma! Yıllardır geçmeyen ahlar var, neden böyle salakça? Bu gece farklıyım biraz, solumda sızlanan Sitem edip dururken çığlıklar süsleyen ihtiyar Yorgun hissettiriyor, son sefer konuşurken sakladım Gururum kırılmıştı, diyememiştim gitme kal! Son kez oturduğumuz parkta, banka duyduğum vefadan İbaretti bazen, minnettarım öyle ya, Yar dediğin beklemez ve sormaz hissettiğini Adına ihanet, hemen birini sevmek layık öyle ya! Psikoterapi sonuç vermedi, ilaveten Hala kabuslarımı dinç tutan mesafeler Öfkeliyim durdurmuyor ilaçlarım, Unutmadım hiç unutma, ölmeden bedel öderler faniler ! Haylaz: Öldüm, dirildim ve çoktan ayağa kalktım Elini çek yakamdan ölümü defalarca tattım Ben aklımda kalanlarla devam ettim Yıllar oldu yüzüne bakmaz oldum artık aşkın Hiç olmamıştı zaten, Aşka vedalarla geldiğim bu parkta tanışmıştık unuttun Bugün bu duyduğun satırların tamamı nefretten ibaretken Onu geçen o parkta başkasıyla gördüğümde vuruldum, pat! Lanet olsun her yanımda izlerin var ellerimde sen kokan bi gül Duam değil bu bedduamın en başındasın Sevinme bence adına şarkılar çalarken, Onlar aşka karşı kelimelerden oluşturduğum bir isyan Bir haykırış misali, bitmeyen bi destan, Film gibiydi sanki gördüğüm Sonunda öldüğüm bir sahne gördüm Ve gerçek oldu şimdi sanki yaşayan ölüyüm Ölüme meydan okuyan adamı bir tek sen ellerinle gömdün Umduğun kadar güzel bir hayatım yok üzgünüm Bi boş odam var orada şarkılarımı söyler okurum Unuturum zamanla seni de, sonra beni de birine okuturum Gururum en zayıf taraftı kırdın attın En güzel yerinde aşkın, alındı aklım Bir yanım karanlık artık, diğer yanım yarım Düştüğüm bu yerden bir gün kalkarım be sabır! Sabretmek zor mu yoksa mecbur olduğum için mi? Kaybetme korkusuyla yaşamak ölüme eş gibiydi Bu korku başıma geldi defalarca tattım Dedim ya ölümü gördüm ve alıştım artık Azap HG: Artık üzülmüyorum sensizliğe alıştım Artık duymuyorum sessizliğe karıştım Kaybettiğim gün seni, yeni bi benle tanıştım Sonunda benim gibi bensizliğe alıştın Çok belli, çok! yüzündeki aşktan! Kuruyup solmuş artık gözündeki yaşlar! Herşeyi denedik ama olmadı, Ben de yaşamak istedim, yarınları sil baştan! Bu müzik içine çekti beni, konserler, insanlar Ölmemi hızlandıran ikramlar Sahte dostluklar, yalan sevgiler Kahpe suratlar, Azap'tan sevgiler! Gözümü kapatıp açtım yıllar geçmiş Hala aynı yerdeyim bak hala aynı sokakta Hala aynı yerdeyim lan hala aynı batakta Hala aynı yerdeyim lan hala aynı tarafta Karanlığın gölgesinde 8 sene geçirdikten sonra Farklı gelmiyor lan bugün güneşi gömmek! Affına sığınmak yerine nefretinle ölmek Tek isteğim, son bir kez yüzüne bakıp sövmek! İnan umrumda değil artık gelecek Yazdığım parçalar mezarı kazdığıma değecek Benden geriye kalan hatıralar unutma Seni senden bile daha fazla sevecek