Karambol

Çok düştüm ama hiç olmadım mağdur Benim gözaltlarım kambur nigga Bu şehir alt edemeyecek beni ben ölmedim daha dur sıkıntı seziyorum suratında sıkıntı fazla fazla var abinin zulasında silik bi kan lekesi omzu defolu polarında bunaldım kuralından Bırak herkes üzülsün Sorumluluk boyunu geçer işte o an büyürsün Cehennemin ortasında üşürsün len üşürsün Ben kısılmış gözlerimle karanlığı çürüttüm Kalır bütün hayatın sigaranın ucunda Geçmişin darbe vurur o saniye nefesine Güvenmeyin tutunmayın ölüsüne dirisine İstanbulun kaldırımı yatak olur kimisine Ruhumuzdan atlıyordu uçurumlar Ölüm falan göremedik malesef ki sonucunda Ölüme çalım atan gençliğimiz avucunda Kaçmaya yüz tutmuş dertleriyse bavulunda Cebimde retro soluk zippo Omuzlarına bastıracak sorumluluk bir ton E5in orta yeri rüzgar tutar tempo Yürümek isteyeceksin velhasıl dört bi yanın çipo Pembesi paket olunca toz olacak hayaller Gece olunca kaburgana saplayacak şarapnel Amacı uğruna savastıgın bi ton mevzu karambol Terbiye edilmeyen vakte ortak olan kefaller Bıktım yalancının mumlarını üflemekten Kancıkların dürüst olmasını beklemekten Değmeyenin hayatına doğru bir yol eklemekten Hesaplarım defterimde vade bekler