Çünkü Bizler Günahkarız

Bu zaferin adı bana fazla Yoksa paran seni tanımazlar Yazdım al bu kalan ihtirasla Bana kral olsalarda yaramazlar Heyhat hüsran yanımızda Umutlar mı vardı aramızda Her gece kabus çömesin diye Görevlendirdiğim muhafızlar Vede şükürdür al sana yükün diyeti Niye bozuktu çoğunuzun bütün niyeti Neden oldu bu insanın tabiatı kahpelik Dönüpte suratına tükür diyemi Yada bu külliyeti boz tabi nedersin Hadi umudu çağırda kapına gelsin Ve bazen mutluluk elinde olsada Nahiyene hüzünleri kabul edersin Sen sabredersin ama mükafatı dert Gülmekse bu işin teferruatı gel Boşver tek yaşaman gereken Yazdığın o yalanın hakikatı ben Riyakar iken neyin korkusu bu Kavminin yanımda rehindir ordusu Beşeriyat yalan değil mi sencede Dostlarım kadehime zehir doldurun Nakarat: Unut dünü anı yaşa, hüsranın hazanında Yalanlarla boğuşup tüm hırsıyla basar efkar Hüzünle savaşırken yalnızlığın gazabında Yaşamayı ne sandın umutların mezarlığında Biranda tutuldu nutkun Sen kendini nerde unuttun Kader böyle yazdı ama Savaşmak hep bir umuttur Niye gülmedi bu safta kimse Sahtelik mi var yüzünüzde İnan huzura örülmüş duvarlar var ama Ben yıkarım gerekirse Tabi ne kadar günah bir o kadar ben Vede ne kadar dürüstsen o kadar dert Sana güvendiklerin vurur bir yandan Ne kadar zayıfsan o kadar sert Yanılan sen duy bunu kendi derdim Ben çağırmadım ki onu kendi geldi Sana insan olmayıda öğretenler İnsanlık ölürken nerdelerdi Beni terkerdi yine tebessüm Etmedim hakkım olmayana tenezzül Al bi teneffüs hırsına tevekkül Hayatta seçimler hep bir tereddüt Ben hep yükleri sırtladım yorulmadan Tanrım engelleri yolum al Sonunda tam bitecek derken bitmez Menfaaatçilere yanılmadan Hani arınmadın tabi kötülükten Kötü hırsını yanında götür hepten Zaten alıştım bu çıkarınız uğruna Kalpleri kırmaya giderek ben Bir emekten geldi ve doğdu bu zafer Boş yere yenilgi yoktu bu sefer İnan bu kendine belkide Umudun rüzgarları hiç durmadan eser Dolmadı kesen ama boşver olsun Her şey para değil bugün dostluk olsun Sen dünya hırsına kapışsın ama Ölmektende mi korkmuyorsun Sönmüyorsa günemişimi çamurla sıva Duygunu aldım canında sıra Vede memlekettimde herkesi enayi sanıpta Durmadan çalın kasadan hep Sarılmasada bana saadetin eli Siz olmayan hazanı var edin hadi Mal edin bana bunu ben korkmam Artık yıkmaz dostun ihaneti beni Vede nihayet emeline ulaştı şair Sanırsın bu aşka bulaştı zayi Al işte şahit bu kalem bu kağıt Şayet Zayi bu temaşa ait Nakarat: Unut dünü anı yaşa, hüsranın hazanında Yalanlarla boğuşup tüm hırsıyla basar efkar Hüzünle savaşırken yalnızlığın gazabında Yaşamayı ne sandın umutların mezarlığında