Hercai Menekşesi 2

Verse: Adımların ikametgahıma uzaklarda Cennetin uzvuna öyle sahte tuzaklar var Ve şimdi bi kadın fezada uzanmakta Zayi hala her sureti o sanmakta Hissiyatlıdır makyajı sütlüdür kahvesi Söyle cennetin gökyüzüdemi turkuaz mavisi Var mı orda saçlarını tarattığın biri ha Burda her şey bıraktığın gibi Yenilgisine selam veren bir komutan gibi Bunu tek kılıçla kurşunlarla savaşanlar bilir Sonsuz bir esarete alışanlar değil Kirpiğinde özgürlüğe kavuşanlar bilir Bana bu savaşın kazandırdığı sen Bir barış vaktinde hiç gitmemliydin Bana sonsuzluğu vaad eden sen Bir efkar sigarası gibi bitmemeliydin Neyse uzak göründüyse Hercailer sonsuza solmaya gönüllüyse Şimdi koca adam olmuştur bir çocuk Ebediyen toprak olan bi sureti sevip büyüdüyse Neyse günahını affedecek tanrı Senin cehennemi söndürecek bir gücün vardı Yokluğun tabiat ikramı Kimse duymaz hicranına benim duyduğum iftiharı Kalan yanılgılar bir köşede müdana bir adam Vaveyla kopartırım fırtınalardan Ben sana mülhem bir sanatkarım Artık korkmuyorum ufkumu saran bu karanlıktan Zaman derin duygularımı gelip istimlak etmesin Mütemadiyen bir istirahattesin Sonun başlangıcında bir nefes fazla al ki Sonun geldiğinde bu gönül seni bir nefes daha bir misafir eylesin Zor izahın böylesi nedir savaştıkların Güven pazarında çoktur benim tezgah açtıklarım Çalar bir köşede mefta şarkıların Rakı devrilmiş masalardan kalan efkar artıkları Çöker sema karanlıkları ben yok olmuşluğu Bilirim riyakar ellerde kaybolmuşlupu Yaran kabuklanır beyhude dert hoşluğu Vardır o çehrende yatıp diplere vurmuşluğum Tırnaklarının ucunda nemli bir slim monte carlo olsun Dudağında chivas sarhoşluğu