Heyula (Ft. Mert Gülügen)

Verse 1: Karanlık çöker bu kentin müferit ayazında Ve eser yalan rüzgarları matemin kıyısında Zaman yutup tükürsün beni maziye götürsün gelip Tutmayan bir kahpelik var insanın mayasında Bu heyuladan korkmanın bir anlamı var mı Zayi zaten umut dünyasında kandırılandı Ne varsa kaldırın artık bu savaş bitecek elbet Fakat bu nahiyemde bitmeyen bir saldırı vardı Ve biz insanları sardı bulaşmış esaret salgını Söyle bura cehennem değilse bu neyin yangını Sizler paraya tamah edin aidiyet hayranları Senin toprağına diktim galibiyet bayrakları Hemde mutluluk kaynakların tükendi avuçlarında Ve yüzün gülmez asla hakikatle kavuşmadıkça Boşver bir gün gecelek tam görecek nefsini İşte tam o gün gelecek zayi yenecek hepsini Nakarat (Mert Gülügen): Hayalim var yarınım olsun (yarınım olsun) Hatıralar kül olup yansın son bulsun Verse 2: Esaretin vebaliyle mükellef kesim Ve sor bi kendine hayat yüküyle tükenmiş misin Çıkar mı bir ahınla tarihin bu mükerrer sesi Bir gün masuma kalkan o bileği bükerler kesin Velhasıl gidenler yesin doyarız kalan artıklarla Bu beden çok ateş gördü cehennemde artık yanmaz Sen bu gönlün katilisin Bu gözler öyle sahtekar gördüki istemeden artık sana kanmaz Vede artık sana kalmaz cihan ölmedin oysa Bu safta hak yiyenlerin aç olan gözleri doysa Neyse yoksulu soy sen sonra dert sana koysa İnan ki sözleri boş onların sen özlemi yok say Bugün bu kirli suratlar bakar bir riya aynasına Zahiri yalan dünyada kalan kimin faydası var Bir gün güneşin battığı yerden doğarım gizlice Bir gün kaderin cilvesini ben boğarım sinsice Nakarat (Mert Gülügen): Hayalim var yarınım olsun (yarınım olsun) Hatıralar kül olup yansın son bulsun