Ölü kadar Soluk V

ÖLÜ KADAR SOLUK V Unutuldun binlerce yıllık toprağın altında Çöken sisin ebediyen sakladığı soğuk günbatımlarında Göremediğin güneşin altında Terk edildin ölmeden atıldığın bu karanlık çukurda Bir ışık bekledin gözlerine dolacak Uğursuz mezar toprağı üzerinden kalkınca Parlayan bir güneş doğacaktı ufukta Ya da serin bir yağmur puslu bir kış akşamında Unutuldun kimsenin hatırlamayacağı mezarında Solan çiçeklerin yanında yattığı toprakta Göremediğin güneşin altında Terk edildin ölmeden yatırıldığın bu son uykuda