Bir Avuç Ayıp

Beni huzurumdan alıkoyan ciğersiz insanoğlu Beni gündüzümden eden karanlıktır insanoğlu Adımın insan olmasından korkan aciz insanoğlu Yine gelsin insanoğlu aynıyız biz insan olduk Eskiden hiç böyle değildim sürekli gülerdim Gülüşüm güzeldi huzuru bilirdim Elbet ruhumu serin tutan birçok hayat gezdim Kim vurduya gitti bir çoğundan ayak kestim Umudu ararken kaçıncı tuzak sayamadım Akşam üstü sancılarından bi' suçlu aramadım Bi' canın sağ olsuna kaç pencere araladım Fakat elimle koyduğum şu vefayı bir bulamadım Adıyla huzur bulduğun adınla alay eder ve Günlerin seraba aşikar bi' tutum sergilerse Dönüp derse, git bir daha gelme Gel bir daha gitme boşuna ömrünü kirletme -NAKARAT- Ne yazık ki birçok insan bilmiyor ağlamayı Gözlerinden akan yaş değil bir avuç tende ayıp Bir acın varsa kayır, bir umut saklamayıp Dünyanızı alt üst eden insanları yağmalayın (X2) Fazla unutkanım, hayata tepki olarak aptalım Yaşarken ölmüş olduğumdan adımı saklarım Zamanı tek bi' bütün gördüm öyle anladım Yıllara bölmedim bölersem içim yaşlanır Sen herşey olabilirsin amma benim kadarsın Bir hiçten ibaretiz yokluk bizi anlatır Gün olur yüzüne güneşten bir alev patlatırım Gün olurk aranlığıma sağını solunu kaplatırım Zamanla tükeneceksin, geçen zamana üzüleceksin En nihayetinde herşey yine düzelecektir Ah öyle bi' şey yok, geçip gidenleri duy Sana bi' elveda kadar uzaktalar bilirsin Sar hadi ellerinde bandaj Hangi duvarı yumrukladın hangi derde markaj Elden ayaktan düşen nedense gelir bana Zamanında yazdıklarım hep sonradan öğüt sana -NAKARAT- Ne yazık ki birçok insan bilmiyor ağlamayı Gözlerinden akan yaş değil bir avuç tende ayıp Bir acın varsa kayır, bir umut saklamayıp Dünyanızı alt üst eden insanları yağmalayın (X2)