Yolculuk

süratliyim, çıktığım yolu ben bilirim ayaklarımda evren çamuruyla dünyayı gezerim gördüğüm her manzara bir başka gerilim elim güçlü olsa değiştirirdim bu saçma gidişi babamın yadigarı iflaslarımı beslerim gün doğumundan beri geç kalmış hissiyatlerin kış yakar beni gömleklere cep kasvetim ölmek demek en başından beridir zordu bilemedim uyku maratonundan başımı kaldırabilsem belki bir kez görücem orda duruyor mudur sahneler hiç anlamadan yorum yaptığım bu filmler ve yarısı izlenip kenarda bırakılan şu belgesel aklı ziyan ettiğim kırışık deftere eklendi gecemden kalan bi kaç satır ve perdeler basıcak yerim kalmadı, daraldı bu evren ve ben yürürken ayaklar değil bakışlar sendeler nedir bu takip ettiğim biraz benim , biraz insan , birazda yalın boşluk nedir bu takip ettiğim sahip olduğum herşeyden uzaklarda yolculuk gök kuşağına köprü yapıp geçtiğim bu memleket ziyaretim bir bedel gibiydi yok beklemek bütün işim bu çantayı sırtımda beslemek ve pencereden bakan çocuğu kendime yön bellemek sahte bildiğim bu tarlalarda gezerken ne korkuluk var ortada ne karga ne de bi köstebek burası metropolken olmuyordu böyle şey hep geciktim o yüzden hiç gelmiyordu beklenen saklı tuttuğum mataram sızdırırdı inceden bu böyle olmaz diyip atıldım bir döngüye vakitler harcanırken elime geçti sebepler bir istek edindim ve düştüm yolda tezelden güneşin gölge yapmadığı yerleri görmeden ölmek istemiyorum içimden gelen şu tek istek şu tek istek kadar küçük bir ömre yenilmek nasıl bir utanç oldu içimden taşıyor gölgeler