Dön Gel

Dön gel Akıyor, geçiyor, gidiyor günler Sebepsiz dön gel Kalmadı yarına inancım, durgun hayatım Dön gel Umuyor, anıyor, bekliyor, bile bile insan Dön gel Senle gülerken, şimdi sebepsiz kaldım Bilsen Her sabah uyanıp içimi nasıl acıtırsın Gelsen Çiçeklerle, şarkılarla karşılanırsın Gitsen Belki de kendinle yalnız kalırsın Bir sen Bu adamı böyle derinden acıtırsın Gülsen Çiçekleri, şarkıları kıskandırırsın Ah sen O geceler boyu kanıma işleyen yalnızlığımsın Dön gel aşk kocaman bir yalan Her yolun sonunda sensin sana kalan Anlar mısın beni o zaman Ne çok yenildi, nasıl sevdi bu adam