Tezgahtar Nebahat

Tezgahtar bir kızdı o permalı saçlarıyla Herkese gülümserdi süzgün bakışlarıyla Anasının elinden kaçırıp birkaç kuruş Konserlere giderdi çılgın gözyaşlarıyla Kırmızı hırkasıyla resimler çektirirdi Keşfedilmek için hep Beyoğlu'nda gezerdi Her akşam o şarkıcı duvardaki posterden Uzanıp rüya gibi dudağından öperdi Ahh Nebahat Nebahat bir gün görmedi rahat Düşünür bulamazdı kimdeydi bu kabahat Tezgahtar bir kızdı o evi Salmaclarda Altı kardeş bir ana birde kötürüm baba İçki kumar peşinde boşvermiş bir abisi Devlete karşı gelmiş bir ablası mapusta Kırmızı hırkasıyla ah seneler eskitti Sonunda rüyasını sandığına kitledi Mahalleden biriyle heveslendi sevmeye Hayırsız çıktı oğlan zengin bir dula gitti Ahh Nebahat Nebahat ona gülmedi hayat Sonunda anladı ki kendindeydi kabahat.