Ankara Adı Kara

[Şiir kısmı] Uçurum çiçekleri derdim de Munzur eteklerinden. Düştüm uçkunlar gibi nevruz alevlerinden. Geldim yüzümden bakır çalığı, mahcup acemi Geldim lehçesi dağ, şifresi yurtsuz ezgilerle. Bu kentte öğrendim dövüşmeyi bilgice Kadim dostluğu ve ihaneti Sevmeleri ve hapishaneleri bu kentte... Ankara alnımın ilk çizgisi, Korkarım ıssız kalacak. [Melodik kısım] Gökte turna dizim dizim Dinmedi yürekte sızım Erdal Eren'i asmışlar Ağıdını söyler sazım Deli sevdalar başında Sevdalı yürek döşünde Çektiler darağacına Daha gencecik yaşında Ankara adı kara | Bu yara başka yara |Nakarat Onyedi yaşındaydı | Kıyılır mı Erdal'a? | Gökyüzünden bize der ki Durmasın kavgamın çarkı Sen ağlama anacığım Çoğalırız türkü türkü Başı dimdik yürüyordu Ölümüne gülüyordu Halkım unutmasın beni Mutlak gelirim diyordu |Nakarat| Zulüm kurbanını seçti Bütün Dünya buna şaştı İşkencede Hasan Özmen Sesi denize ulaştı Ben her zaman halkı sevdim Bunun için işte öldüm İnsanlık utansın buna Dağlarıma selam saldım |Nakarat|