Duygu Selidir İnsan

İnsan Duygularıyla yaşar İdealleriyle koşar Ve inancıyla da coşar Coşar da söylemez Yaşamayan bilmez Kimde ne vardır ki bilinmez Bilmeyen de asla yeremez İşte bu manevi sır dengesidir Tutar insanlığı ayakta Bazen takılır ayağına bir çakıl taşı O yine koşar koşar ve benliğini aşar Çöplükte altın aramaktır hayat Sabırla biriktirir su damlalarını Alın teri gözyaşı ve yağmur rahmeti Aynı kudsi cenderede buluşmuşlardır Duygu selidir insan Birikir birikir ve Bir gün taşar