Ağladı (Efkar Tepesi)

Efkar Tepesine geldi hayali Boğazıma sarıldı da ağladı Yıkılmış bedeni perişan hali Öldü öldü dirildi de ağladı Kızarmadan koparılmış nar gibi Mayısta kurumuş bir pınar gibi Yıldırımlar çarpmış dev çınar gibi Düştü yere serildi de ağladı Görmesini bilen göz aptallaştı O nasıl damlaydı o nasıl yaştı Yanaklarındaki dereler taştı Göz arkları yarıldı da ağladı Öyle donup kaldım taş kesildim taş Açtı kollarını dedi gel yaklaş Dedim utanırım gelme uzaklaş Sözlerime darıldı da ağladı Ne bir selam ne bir mektubun değdi Gönlün nerelerde ve kiminleydi Yıllar önce aklın fikrin nerdeydi Sitemiyle kırıldı da ağladı Tanıdım karşıdan yürümesini Okşadım saçını duydum sesini Aşkın kenetleşmiş kelepçesini Sıktı sıktı yoruldu da ağladı Gördüm Efkar Tepesine çıktı da Seyretti Artvin'e baktı baktı da Çoruh Nehri gibi aktı aktı da Karadeniz duruldu da ağladı