Eskisinden

Birer birer topladım eşyaları Senden bana kalan sonları İçimde bir çocuksu ümit vardı Sevgimi besler dururdu Onu da silip attım sonunda Eskisinden daha az acı veriyor Senin yokluğunu düşünmem Birer birer dokundum eşyalara Parmaklarının nabzıyla atıyordu hepsi hala Bir zamanlar içi dolu olan bu yuva Artık iki kırık lamba, boş bir divan oldu bana Eskisinden daha az acı veriyor Senin yokluğunu düşünmem Eskisinden daha az acı veriyor Bize ne olduğunu düşünmem Bitti bu da sonunda bitti Elimden kayıp gitti Bunu demem çok yıl alsa da