Süphandı (Sübhün Çağı)

Sübhün çağı bir hikmete tuş oldum Desem inanmazlar sırrı süphandı Yeddi kat kaladı daşsız kerpicsiz O kalada bir ejdaha pünhandı Ne gadar bahıram yohdu gözleri İki boynuzu var behr-i şeşberi Ne el ayağı var ne bal ü peri Seyr eleyir ne gerdiş-i dövrandı Ne zaman ki serin çıhardır derden Yeddi gat galanı terbedir yerden Galdım aciz zelil heyran sergerdan Bilmedim çin idi ya istekandı Dindirrem dillenmir yohdu zebanı Ona tertib verib keremin kanı Özü dincdi hec incitmir insanı Hayıf ismi doğrulara düşmandı Seherden sehere edir seyranı Götürür kalanı gezir her yanı Aşıg Elesger'em bu muammanı Herkes tapsa canım ona gurbandı