Novembermorje

Samt un Chinaseid drähte, zeich sing Facette Stolz wie ne Pfau Danz durch Kaleidoskope Derwische tobe Spatze sinn grau Novembermorje, Ruut ess Bloot Ruut ess Liebe, Ruut ess duut Färve explodiere, Stääne routiere Em naachblaue Meer Magier, Karavane, Gaukler, Schamane Silverpapier Novemberkalt, Novemberleer, Wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der Dausenduneine Morje, zo huh jefloore Zo noh ahn der Sonn Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme Märchebooch-mohnd Novembermorje, dä eezte Schnie Dä Nachspann läuf, er laach nit mieh En Fedderboa, Henna, Wachs un Wüstensand Un Safran für ne Prinz uss Samarkant Rosa-orange, woröm nit? Kei Problem Em Räänboore ess jede Färv jenehm Er woor dä Muezzin der Phantasie, Der Anarchie, ahn Kette looch e nie Ich sinn en noch, wie e mem Bowie Helde singk En blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing, E Polaroid en nem Cafe en Taroudannt Un eins em Ohvendleech, er janz allein ahm Strand Dä Marrakech-Express, die rostige Kaar Un noch eins, Ärm en Ärm, met singem Abdallah Er jing vun uns un trotzdämm blieht er he Denn jed klei Bild vun ihm ess e Stöck vun singer Seel Novembermorje, et fällt dä eezte Schnie, En graue Stadt weed wach, dä Zaubrer laach nie mieh