Düşkün

Kısık bir ses, kurumuş dudaklar ve yorgun kelimeler Ne kadar yeter bulutları anıların önünden çekmeye Küçük camlara sıkışmış umutlar Avucunda ıslanır bulutların Hiç kimse bilmez Bu kadar gerçeksen dökül tenimden Hepsine uzaktım senden sonra Yaşamaya, ölmeye, seninle dirilmeye Akıtırdı kalbini damla damla pişman teninden Hep ağlardı kıyılarda gerçeğin dozuna varırken Geçen yıllara sıkışmış umutlar Kauşunca ıslatır rüyaları Hiç kimse bilmez Bu kadar gerçeksen dökül tenimden Hepsine uzaktım senden sonra Yaşamaya, ölmeye, seninle dirilmeye