Her Gün Aynı İsyan

Her gün aynı kederdeyim Acısı var benim içimde Bitmeyen cefanın Sancısı var kalbimde Günlerimi derde boğup, yıllarımı harcadınız Rüyalarımı soğuk köşelerde bıraktınız Gözlerimi doldurup her gece ağlattınız Huzurumu yok edip beni, kedere saldınız Bu günlerim artık meteliksizlikten ibaret Sayenizde ne gücüm kaldı ne de gayret Kafa dolu moral bozuk etmesem de hayret Beni ben yapan her darbeniz olsun daha net Aydınlığıma engel, ekmeğime balta, huzuruma ateş, yüreğime kanca Aklıma kanla, zehiri damlatan Oldunuz çok sağolun Çok mersi varolun Memlekette yurtsuz kaldım ellerim boş artık Yabancı elediniz, beni sersem yapıp Hislerimi kaybettim her dertten kaçıp Gün doğar sandım ama güneş hepten batık Çocukluğum sadece zaman harcamaktı Aile ve huzur falan evet hepsi yalandı Gençliğim gölgede perde arkasındaydı Sürekli askıda yani yerle bir olmaktı Çabalar ve emeğim aklımda, anlayış daldı bulutçasına Yarınlarım umutla dolu şans olmasa da Güneş doğar elbet doğar çok yakında Güneş doğar elbet doğar çok yakında Her gün aynı kederdeyim Acısı var benim içimde Bitmeyen cefanın Sancısı var kalbimde Sana her gün her gece ben dua ettim yalvardım Bu dert çekilir gibi değil gayri yetti allahım Bıktım artık kendisine arkadaş süsü veren, bunca açgözlü çıkarcı yalancı lüpcülerden Dostlarım hepsi bana çok ayıp etti Yalan söledi yalanları ortaya çıkınca postayı kesti O sonsuza dek güvendiğim dağlara kar yağdı İki damla göz yaşı oldu ayrılığın armağanı Bıktım yaşadığım toplumdan herkes sinsi ve uyanık Bıktım yaşadığım yokluktan zihnim hep bulanık Günler düşünmekle geçiyor akşamlar uykusuz Biz her gelişmeye ayak mı uydurduk yoksa ayakta mı uyuduk Yedi bitirdi devir adamı hayatımız altüst oldu Millet tuttu her masalı aradığı mal mülk oldu Herkesin gözlerinde parlıyor dolar simgeleri Nereye varacak bu halimiz dedim kimse beni dinlemedi Ne rahatım ne huzurum var Bıktım dünyanın bu durumundan Bıktım olup bitenlerden Bıktım insanların tutumundan Kaç aç susuz evsiz barksız ser sefil çoçuk Kaç katil onları katlediyor ecelin pençesi olup Kaç bin suçsuz insan ölüyor savaşlarda Yeryüzü nefretle doldu gökyüzü yaslarla Nefret bizi çok kötü yedi Allahım al götür beni bu yerden bu dertlere göre ölüm ne ki