Yalnız Değilim

Rüzgarın türkülerini fısıldıyor ağaçlar Yorgun gecelerde Sessiz bir şehrin uyuyan karanlığı Farkında bile değil korkuların Bir bebeğin feryadı duvarın ardında İşte umudun uyuyan sesi Ve işte hayatın uyuyan rengi Gözler gördükçe kalpler çarptıkça Muttluluğu bile yeter o gül koktukça Doğmalı aşklar aşıklar sarılmalı Bir şiirin korkusuz dizelerinde Umutları zaman zaman Kaybederim aman aman Boşuna ağlamam bilesin Yalnız da değilim böyle her zaman