Yaşıyordu Şehir

Yaşıyordu şehir Durmaksızın Bize hiç aldırmaksızın Kent kötülükleriydi Yolumuzu kesen Gözyaşımıza bakmaksızın Gençtik heyecanlıydık gözümüz kara Biz laftan Anlamazdık Esti rüzğar bilinmedik sokaklarda Kaybolmanın tadına vardık Kaçıp parantez açtık Kendimize Koskoca bir dünya İkimize Tıkadım kulağımı Attım gözlüğümü İsterdim ki bu rüya bitmesin Yaktım gemileri Çok yol aldım Geri dönüşüm yoktu Soyundum önünde dokunmak güzel Korkmadan kusurlarımdan Bir amazondun sen Vahşi bir ata binmiş Uçardın enginlere doğru Sen özgürüm derdin Ben sana esir Ve belki ben bu yüzden Kahroluyordum Biz kendi romanlarımızı Yorulmadan yazarken Kendi sinemalarımızın Başrol oyucusu olmuştuk Sen özgürüm derdin Ben sana esir Belki ben bu yüzden