Annem'e

Anladım ki kendim için doğmamışım ben Anladım ki öylesine yaşıyorum istemeden Çocukluğum acılar içinde geçti Hayellerim küreksiz bir sandalın Umutlarım kör bir kuyunun dibinde ağır yaralı İşte bu yüzden hayatım böyle farklı Gözlerim taaa doğuştan kalma yaşlı Gençliğimi doğduğum şehirde bıraktım Dar sokakların ıssız caddelerin yalnız adamıydım Barut kokuları cam kırıkları faili meçhulleri Dilimden düşmezdi hiç ayrılık heceleri Karanlık mahallemin aydınlık yanıydım ben Sevdalarımı sevdiğim şehirde bıraktım En masum en delien cocuksu olan Unutmadım hala parlayan su kazanını anne Yangınlarımı doğduğum yerde sakladım Ayrılık vakti gelip çatmıştı Toplarken eşyalarımı gözyaşlarımla doldurdum Yıl bin dokuzyüz seksen dokuz Bütün güllerimi soldurdum Giderken kararlıydım yüreğimde yaralıydı Hayat çok pahalıydı yokluk zamanıydı En acısı bizi o halde bırakan en kötüsü herşeyimizi sattıran ve bunları bir bir karartan bir babaydı Ben yolcuydum artık Bugün anladım ki kendim için doğmamışım ben O gün anladım ki öylesine yaşıyorum istemeden Sevdiğimi sevdiğim şehirdebıraktım giderken Sende gittin anne beni bir başıma bıraktın Sende gittin...