Mevlam Bir Adama Çocuk Verince

Mevlam bir adama çocuk verince Bağda bitmiş bir fidana benzer Büyüyüp de bir yaşına girince Sanki kokulu güldane benzer İkisinde serhoş gibi dolaşır Üç yaşında her nesneye ulaşır Dört yaşında gördüğüne sataşır Beş yaşında kaşlar benzer kemana Altısında kendi söyler düşüni Yedisinde değiştirir dişini Sekizinde bahta koyar işini Dokuzunda taze bostana benzer On yaşında konca güldür açılır Onbirinde ab-ı hayat içilir Onikide boyu beli seçilir Önüçünde gözler mestane benzer Ondördünde güzelliğin bağıdır Onbeşinde gören aklın dağıdır Onaltıda yiğitliğin çağıdır Onyedide sanki ceylana benzer Onsekizde belli eder arını Ondokuzda gözetir şikarını Yirmisinde kendi bulur yarını Zencirin koparmış aslana benzer Yirmibeşte bıyıkları burulur Otuzunda akan sular durulur Otuzbeşte günahları sorulur Ataşa atılmış pervana benzer Kırk yaşında gazel dökülür bağlar Kırkbeşinde günahlarına ağlar Ellisinde oğullara bel bağlar Dağ başına çökmüş dumana benzer Ellibeşte sızı iner dizine Altmışında duman çöker gözüne Altmışbeşte hiç bakılmaz yüzüne Ahireti gözetir süphana benzer Yetmişinde gördükleri düş olur Yetmişbeşte artık çöker kış olur Sekseninde badem gözler yaş olur Yolunu yitirmiş kervana benzer Seksenbeşte artık beli bükülür Biter ömrü takatı gücü sökülür Doksanında hep dişleri dökülür Geldi geçti şimdi yalana benzer Doksanbeş yaşına girip aşınca Ölüm korkusu gelip yaklaşınca İnsanoğlu yüz yaşına varınca Sanki savrulmuş harmana benzer