Beyoğlunda Bir Öğle Vakti

Sessizlik içime çökmüş,bir uyku gibi Bütün sokaklarım beni unutuyor Beyoğlu' nda bir öğle vakti Herkes kendisi gibi! Zaman bir çocuk gülüşü, içimde yaşlanan Kaçışlarım beni hiç saklamıyor Beyoğlu' nda şu güneş uykumu gezdiriyor Kelimeler etime gömülmüş, bir bıçak gibi Bütün gecikmelerim seni hatırlatıyor Beyoğlu' nda dükkanlar artık en çok satanı çalıyor Girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu Bilmeden beni sana üzüyor Bindiğin o tramvay yüzünü unutmus Bilmeden beni sana benzetiyor Herşey benden önce ben senden sonrayım Ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi