Boşluk

Verse 1 Boş zamanlarımda sefil kağıtlar astım odama Hergün birine bir kaç satır yazdım, benzettim adama Şiirler artık hiçbirşey anlatamazken adıma Bir dakikalık mutluluk moruk bir kaç milyon adıma Yine aklımla başbaşayız, aynı kargaşadayız Dünya aynı dili konuşmuyor benimle, anlaşamayız Zaman geçmemis gibi, hiçbir şey olmamış gibi, Yaşadıklarım giderken yanına almıyor beni Denedim olmuyor yine, hayatim hep spontane Zaman ömrümden çalıyor eski plaklarını her gece Kaygılarsa devam eden bi dizi film gibi Her bölümde ufak bir rol bekleyen figüran olduk sadece Gül gibi yaşıyorum oyüzden hergün soluyorum Yardım et ben ölüyorum, kulaklarımda sela Amma vela-kin yok içimde herşeye inat gülüyorum Diyarlarından gidiyorum, diğer yanımda durur ölüm Nakarat x1 Bırak be yorma bedeni, şeytanla zor baş edilir En iyisi herkes gibi kendine şurdan bi yalan bul Yaşamak mı gelmiyor içinden? Belkide çok fazla gitmedin peşinden Bırak be sorma gideni, yalanla gün mü edilir Kaç sırrı çözemeden gitti cesetler konuşamaz zamanım az İyi bişey geçmiyor içimden Belkide bu boşluk hiç gitmedi peşimden Verse 2 Kırk yıl hatrın mı var kahve, bu oyun sahte Maalesef insanlar hatırlanmayacak kadar kahbe! Ruhunu dön güneşe bi tek o ısıtır içini beleşe Korku olmasaydı yaradan ne rol verirdi ateşe? Medet isteme ellerinde gelecek istemesende gelecek Ansızın bir gece, zikredilen tek bir hece Hissedilen tek bir günah, kapanmaz acısı hicranın Uyutmaz başını koyduğunda vicdanın Neye gider gelir gönül, kime gider sorar dünü Bırak alnındaki çizgileri kader vermiş hükmünü Bugün varım yarın ölüm, diğer yarım yarı ölü Bu boşluk derinleşti bak bitmedi günden günü Şu yazmak olmasa dert rehin alırdı hücrelerimi Sanırım kurtuluş yok ele geçirdi tüm bedenimi Kış vakti soğuk ve baktınki herşey donuk, donuk! Ozaman istersen bir umut, gözlerime bakma moruk. Nakarat x2