Resim

Ben anlatırken ağlarım ya kan revan içinde bir sokakta kaldım haftalarca saklanınca gecmez önümde bir adam ölünce anladım sevince ağlamıştım ilk defa ve sonra unuttum ben artık ağlamıyorum anne ağlatmak da istemedim ben artık anlamıyorum kimseyi yaktığım resimlerin hikayesiymiş bitmeyen görmek istediğim herkezin uzaklarında bir resim çizdim gördüklerimle güldüler ben ağlamıştım oysa ve şimdi birden bire değişen herşeye lanet ettim ben er geç ölürüm amma duygular bu kez baya bi zorda dayattığın o sevgiler yıkıldı şimdi zorba oldum insan olduğundan daha da alçalırmış meğer hapsedilmiş eller yürekler gidenler ürkekçe bekler şimdi savaşı kaybedip özlediğini anlatan bi sayfa yazdı kalemler..