Bucaklar (Yuva)

Bırak ritim benim kanıma girme bu gece Çünkü atılması gerekli içimdeki bu zehrin O minnacık kadın ve o zemheri peçe Beni derine gömen tenin meydanıydı cengin Şu yaşımda bazı doğrulara sahibim Doğrulara makul olan yanlışlara da öyle Doğrular ve yanlışlar tıpkı sen ve ben gibi Aşık olmuş birbirine daha ne diyeyim söyle Geride onca yaşanmışlık halının altında Pişmanlık mı haşa helalim hoştur paşam Gecenin bu saatinde bana kalemi veriyorsa gizlice Bu rutinliğe aşık olmaktır yaşam Orta halli ailemde sefalet ve terbiye Yatağımda yatarken dünyanın bucakları Duymak istediğin burda sözlerin kaz altını Enkaz altı toz duman ve babaannem kucakları Olan yük omzumda dolan kar avucumda Yatağımın baş ucunda bir resim ve bin dua Görmeden yaşadığım şair aziz'den yuva Uzakları kucaklar yokluğuyla grejuva İstanbul'un insen boylu dağlarında keder var Güneşin aşkıyla marmara'ya dolan yar Gözümde taşıdığım bulut yükü bir damla Uzakları kucaklar yokluğuyla grejuva Hayır gücüm ne kadar kolay değil gördüğüm Benim beni unuttuğum diyarlarda bucaklar Dünyanın bucakları saçlarını ördüğüm Burca koşar vaatler saplanırsan çatlar Neden mi rap hayır sormadım mı sormam Bazı gece tercümandır limanlarda bir siren Omurgamda kara tren rayımda durma Neden mi rap hayır sormadım carpe diem Bazen simyacıdan eser günüme bu meltem Yaşamak bir apaç gibi tek başına ve dimdik Mesneviden eserse rüzgarlara eşlik Eder bu kalbim en dik yokuşta mutlu sersem Bu internet aleminden nefretle usandım İnsanların kıymetini sıraya koyan listelerden Vallahi kanmam nasibi aldım kisvelerden Sanırım sende yattım yatağımda uyandım Olan yük omzumda dolan kar avucumda Yatağımın baş ucunda bir resim ve bin dua Görmeden yaşadığım şair aziz'den yuva Uzakları kucaklar yokluğuyla grejuva İstanbul'un insen boylu dağlarında keder var Güneşin aşkıyla marmara'ya dolan yar Gözümde taşıdığım bulut yükü bir damla Uzakları kucaklar yokluğuyla grejuva Yan yana geldikçe daha uzak... Birlikteyken daha kimsesiz... Bir ağrı sızım sızım yeri belirsiz... O da yalnız bende yalnız... Acılar tutuyor bacamızdan... Görünmeyen taş duvarlar örmüşüz... Duvar olduk kendimize kendimiz... Ne yana dönsek kendimize çarparız...