Morg Alfabesi

Konuşmuyordum, ellerim uzandı orga Gözümle gördüğüm delalet oldu kalbe yonga Uzuvlarım uyuştu, soluklandım yavaşça Çok soğuktu sedye demiri, vardığımda morga Dalgalar kıyımda coştu, elimdeydi künyesi Aslında çok kolayca kül olmuştu fünyesi Pek huzurlu görünüyordu, göç ettiği dünyevi Hayatın arkası soğuk bi' ceset bölmesi Bünyesinde saklı, çocukluğunun bilyesi Hayatı öyle yaşadı, çok kolaydı gülmesi İlk görüşte düşman oldum, ama beni çok severdi Çok geç oldu, yakın tarihime dönmesi Doktorum sanardı, hastanenin birinde İkinci gecede kaçardım, olsaydım onun yerinde Yazdığım kitap sandı, görünce defterimde Anlaşılmayan yazıyla, nokta çizgi halinde Şarka bakmaz, garbı bilmez, yok yaşamda vadesi Yaşarmayan bi' çift gözdür, bütün sermayesi Helal yesin sıkarsa, görgüden yok vâyesi Sabaha karşı beş buçukta, son bulur hikayesi Saatli marif tarif etti, geçti bunca yıl Sırlarımı defterimle, ses telimde sakladım Cetvelimde silik yüzüm, sıfırla bir arasında Alfabem okundu morgta, rap hayatım pahasında 16 yaşında bir morg görevlisinden daha çok ceset görmüştü Çalışıyordum, söylediğim esasi Grejuva bi' hastanede morg bölümü bekçisi Soğuk bi' alfabe, ölülerin alfabesi Kendimi bulduğum vaktin, üçüncü salyanesi Öyle bir alfabe ki, gün ışığında konuşmaz Ve öyledir ki, bildiğin şekilde oluşmaz Kararı kendi verir, art suretle duruşmaz Beni de benden alır, sayfaları buruşmaz Aslında çok eskilerden, gelirdi günümüze Karanlık zamanlardan, bulaştı dilimize Gerçeği anbean, gösterirdi pusulasız İsterseniz inkar edin, çıkacaktır önünüze Soğuk duvarlara, soluk yazılar karaladım Hayatla rüya arasındaki, perdeyi araladım Yavaşça, elimi kandan alıp duvarlara Gördüklerimden, morg metnini karaladım