Dön Artık

Yalnız yatağıma tozlu düşüncelerle girdim Üstüme bir hasret çöktü öyle ağırdı ki nefes alamadım Uzandım başucuma medet umarak sigara yaktım Sensiz odamın atmosferinde her nefeste dibim tuttu karardım Büyüyor içimde yuttuğum her söz aşkla karışık Düştüm dostum mu var bu şehirde İçime akıyor gözümden yaşlar kanla karışık Taştım deniz mi var bu şehirde Buradan doludizgin ona karışayım İçim karartıyor kalemle beyaz sayfaları Gülen mi var aynalara bu evde Acı veriyor sesini duymadan yatmak yüzünü görmeden uyanmak Dön artık ben de yeniden çiçek açayım